شب عید رنجبر هم شب رنج و انتظار است

شب عید رنجبر هم شب رنج و انتظار است دل کارگر غمین است که این چه روزگاراست

شب عید و وقت شادیست ولی ز بهر اینان
نه به عید جشن و شادی، نه بهارشان بهار است

همه روز حمل بار و همه وقت رنج و زحمت
چه کسی ست آگه از او، که دلش پر از شرار است

همه روزها به‌دنبال یکی دو لقمه نانی
همه شب زخستگی ها، تن خسته‌اش نزار است

نه مقام آدم است این که به پشت، بار سنگین
بکشد به‌زور بازو، تو بگو که این چه کار است؟

به زمانه ای که شیخان همه ثروت تو بردند
بنگر بساط شیخان چه بساط شاهوار است

ز نگاه شرم دارم که به رویت افکنم من
که سکوت بر چنین رنج، حقیقتاً که عار است

پی چاره رفت باید که شود طی این زمستان
بنگر تو هموطن را، پی چاره بیقرار است

بنگر که کودکانش، سر رهگذار بازار
چو گلان نوبهاریست ولی چگونه زار است

به خروش باید آمد ز چنین زمانه یارا
که جواب این شبانه، همه آتش و شرار است