کنگره‌ شورای ملی مقاومت ایران - انعکاس کنفرانس برلین

سایت سیاسی- خبری یوروپین سیرکل سه‌شنبه ۲۲مارس گزارشی از کنگره بین‌اللملی شورای ملی مقاومت ایران در برلین را این چنین منعکس کرد:

کنگره‌ شورای ملی مقاومت ایران
بهار ایران آزاد
5هزار شرکت‌کننده در روز شنبه دریای رنگارنگی را تشکیل می‌دهند. با بنرهایی دور گردن، ”موج بنفش“ همبستگیش را با مقاومت ابراز می‌دارد. این مراسم بایستی آغازگر یک فاز نوینی باشد: بهار آزادی ایران.
ایران روی موج تحولات شمال آفریقا مجدداً به‌پیش می‌رود تا خودش را از یوغ یک رژیم مذهبی و سرکوبش رها سازد.
مراسم ”خیزش برای دموکراسی و سیاست جدید ایران“ توسط شورای ملی مقاومت ایران که رئیس‌جمهورش مریم رجوی با شور و هیجان فراوان مورد استقبال قرار گرفت، برگزار گردید. از مدت ۲۰سال است که جنبش مقاومت برای دموکراسی و دولت سکولار ائتلافی در ایران مبارزه می‌کند. در کنار 4سازمان، هم‌چنین مجاهدین خلق نیز، که یک چهره نظامی را بازتاب می‌دهد، به پارلمان در تبعید تعلق دارند. آنها از 2سال قبل حداقل توسط اتحادیه اروپا دیگر مورد ارزیابی تروریستی قرار نمی‌گیرند، با وجود این آمریکا این جنبش مقاومت را کماکان به‌عنوان یک چنین سازمانی نگاه می‌کند. این امر بایستی اکنون تصحیح گردد. برای این امر در کنار سیاستمداران آلمانی مثل گزینه شوان، هم‌چنین نماینده کنگره آمریکا همانند پاتریک کندی و رئیس سابق اف. بی‌. آی لوئیس فری تلاش می‌کنند.

رفرم نه، بلکه آغاز نوین
این مراسم می‌خواهد جنبش مجدداً به جریان افتاده در ایران را مورد حمایت قرار داده و علامت روشنی برای رژیم ایران بفرستد. مریم رجوی گفت: ”ما رفرم دیکتاتوری را نمی‌خواهیم، بلکه خواهان برکناری رژیم هستیم“. وی یک بانوی باوقار است. مریم رجوی رهبر مجاهدین خلق و همزمان رئیس‌جمهور پارلمان در تبعید شورای ملی مقاومت ایران می‌باشد. این جنبش از سالیان طولانی برای آزادی بیان، آزادی احزاب، سندیکاها و مطبوعات و هم‌چنین برای آزادی پوشش، ازدواج و طلاق در ایران تلاش می‌کند. مریم رجوی که روسری فیروزه‌ای رنگ به‌سر دارد، گفت که ”ما آرزوی یک ایرانی را داریم که در آن هیچ مذهبی و هیچ خدایی در برابر دیگری برتری نداشته باشد“. وی سنگین و باوقار روی سن آمده و با لباس فیروزه‌ای رنگش تقریباً در جلوی پشت‌صحنه‌ای آبی رنگ محو می‌گردد. آن‌گونه که مریم رجوی اظهار داشت، بحث، بحث یک سازمان سیاسی نیست، بلکه بحث سرنوشت مردم ایران است. وی گفت: ”هدف ما این نیست که با هر بهایی به قدرت برسیم، بلکه می‌خواهیم به دموکراسی در ایران دست بیابیم“.

”من یک ایرانی هستم“
رجوی گفت که هنوز قدرتهای غربی کم‌کاری دارند. آلمان هنوز هم پیشگام‌تر از چین اقدام به صادرات به ایران می‌کند. در ایران بخش عمده شرکتها تحت کنترل دولتی قرار دارند. در عین حالی‌که دولت آلمان مبلغ تحریمات شدیدتری است، بخشهای اقتصادی کماکان تجارت با رژیم غیرمشروع را پیش می‌برند. گزینه شوان گفت که برای تقویت اپوزیسیون و جامعه مدنی بایستی آنهایی را که به‌رغم وضع تحریمها با ایران اقدام به تجارت می‌کنند، شدیداً مورد انتقاد قرار داده و آنها را رسوا کرد. هم‌چنین پاتریک کندی برادرزاده جان اف کندی رئیس‌جمهور سابق آمریکا نیز طرفدار تحریمات شدیدتر بوده و با رویکرد به تاریخچه خانوادگیش می‌گوید: ”من یک ایرانی هستم“. او فقط می‌تواند پیشنهاد رجوی را مورد تایید قرار دهد و خواستار ”برپایی یک دادگاه جنایات جنگی برای محاکمه کسانی که مسؤل تحت تعقیب قرار دادن افرادی را که برای دستیابی به حقوقشان اقدام می‌کنند، هستند“ می‌گردد. علاوه بر اینها رجوی آمریکا را متهم می‌کند که با مجاهدین خلق کماکان به‌عنوان گروه تروریستی رفتار می‌کند. آمریکا برای بهبودی روابط با ایران مجاهدین خلق را در سال ۲۰۰۶ در ”لیست جهانی تروریستی“ قرار داده و بدین ترتیب فشار را از روی رژیم ایران کاهش داد.
اپوزیسیون ایران به کرات به‌خاطر رهبریت سخت خود در معرض انتقادات قرار داشت. اعتصاب‌غذاهای رادیکال و خودسوزی 2نفر از هوادارانشان برای آزادی رجوی که برای مدت کوتاهی دستگیر شده بود، وجهه سازمان را مخدوش ساخت. شورای ملی مقاومت با وجود این از چنین اعمالی فاصله گرفت و برای به‌دست آوردن چهره‌ای بهتری تلاش می‌کند، ولی کماکان یک فضای مشکوکی نسبت به سازمان وجود دارد. با وجود این لوئیس فری رئیس سابق اف. بی‌. آی معتقد است که هیچ علت موجهی برای طبقه‌بندی آنها به‌عنوان سازمان تروریستی وجود ندارد. از اینرو وی هیلاری کلینتون را مورد خطاب قرار داد که: ”خانم وزیر خارجه مجاهدین خلق را دست آخر از لیست در بیاورید“. در اینجا مسأله اولویتهای سیاسی نبوده بلکه بحث آزادی انسانهاست. فری افزود که ”در حال حاضر کسی نیست که برای ماندن مجاهدین خلق در لیست تلاش بکند - به‌جز خانم وزیر خارجه و رژیم ایران“.

آزادی برای کمپ اشرف
اردوگاه پناهندگان اشرف در تبعید در عراق در حال حاضر ۳۴۰۰نفر از مجاهدین خلق را در خودش اسکان می‌دهد. تا سال ۲۰۰۹ اردوگاه هنوز تحت حفاظت آمریکا، که مسولیت‌شان را در خروج نیروهایشان از عراق به ارتش عراق منتقل کردند، قرار داشت. نیروهای عراقی اعلام کردند که می‌خواهند پس از تحویل‌گیری از آمریکاییها یک ایستگاه پلیس در آن‌جا دایر کنند و ساکنان مورد تهدید اخراج به ایران قرار گرفتند. از آن موقع ساکنان همواره قربانی تهاجمات خشونت‌بار عراقیان هستند. رجوی گفت که ”دولت عراق عطف به امر حقوق‌بشر نمی‌تواند پشت حق حاکمیت ملی سنگر بگیرد“. از اینرو آمریکا مورد خطاب قرار می‌گیرد که حفاظت کمپ را سریعاً عهده‌دار گردد.

زمان مناسب
در شمال آفریقا مردم با موفقیت علیه یک رژیم دیکتاتوری به پیش می‌روند. استعفای دیکتاتورها بن علی و مبارک نشان داد که نبایستی در برابر یک سیستم مستبد بی‌تفاوت ماند. هم‌چنین ایران را نیز گذشته چند دهه‌ای از سرکوب و خشونت مورد آزار قرار می‌دهد. پس از انقلاب موفقیت‌آمیز و خاتمه سلطنت در سال ۱۹۷۹ باورها در ایران بر این شد که بدینوسیله تغییری که به‌همراه آورنده آزادی است، به سرانجام رسیده باشد. اما از آن به بعد آیت‌الله خامنه‌ای رژیم بنیادگرایش را بیش از پیش خونین‌تر به پیش می‌راند. از جناح وی از سال ۲۰۰۵ محمود احمدی‌نژاد محافظه‌کار افراطی که دور دوم انتخابش را با تقلب انتخاباتی سال ۲۰۰۹ به‌دست آورد، به‌عنوان رئیس‌جمهور حکومت می‌کند. از آن به بعد مردم ایران تلاش می‌کنند با امید ناچیز اما علیه رژیم ایران دست به مقاومت بزنند. با وجود این برخلاف کشورهای شمال آفریقا رهبری ایران حمایت ارتش ایران را در پشت خودش دارد.
رجوی اما امیدوار است که ”نهایتا در میان توفان قیامها، دیکتاتورها به انتها می‌رسند“، همین‌طور مردم ایران نیز دست آخر می‌تواند تغییر را عملی سازد: ”با ایمان کامل به آمدن بهار، بهار بردباری و دموکراسی نیز در ایران سر می‌رسد“.