کنفرانس در پارلمان اروپا : فراخوان اروپایی آمریکایی برای حفاظت از اشرف و ممنوعیت جابه‌جایی در داخل عراق

کنفرانس در پارلمان اروپا
با حضور رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت
فراخوان اروپایی آمریکایی برای حفاظت از اشرف
و ممنوعیت جابه‌جایی در داخل عراق
۲۵ مه ۲۰۱۱ - ۴خرداد ۱۳۹۰

ژنرال وسلی کلارک
کاندیدای ریاست‌جمهوری ـ ۲۰۰۴
فرمانده ناتو در اروپا ۱۹۹۷– ۲۰۰۰
اندرو کارد
رئیس دفتر رئیس‌جمهور آمریکا ۲۰۰۱ ـ ۲۰۰۶
وزیر راه و ترابری ۱۹۹۲ ـ ۱۹۹۳
بیل ریچاردسون
کاندیدای ریاست‌جمهوری
وزیر انرژی ۱۹۹۸ـ ۲۰۰۱
لرد پدی اشدون
عضو مجلس اعیان انگلستان
نماینده عالی و فرستاده ویژه اتحادیه اروپا در بوسنی ۲۰۰۲ – ۲۰۰۶
رهبر حزب لیبرال دموکراتها در انگلستان ـ ۱۹۸۸ ـ ۱۹۹۹
فلیپ زلیکو
مشاور وزیر خارجه آمریکا ۲۰۰۵ ـ ۲۰۰۷
مدیر کمیسیون ۱۱سپتامبر ۲۰۰۳ ـ ۲۰۰۴
سفیردل دیلی
مسئول بخش ضدتروریسم در وزارت‌خارجه آمریکا۲۰۰۷-۲۰۰۹
آلخو ویدال کوآدراس
نایب‌رئیس پارلمان اروپا
رئیس کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت
سخنگوی ۴۰۰۰ پارلمانتر در ۵ قاره جهان در دفاع از حقوق اشرف
استراون استیونسون
رئیس هیأت رابطه با عراق در پارلمان اروپا
جیم هیگینز
عضو هیأت‌رئیسه پارلمان اروپا
ادیت بائر
نماینده پارلمان اروپا از اسلواکی
تونه کلام
رئیس هیأت استونی در گروه دموکرات مسیحی پارلمان اروپا
پائولو کازاکا
نماینده پارلمان اروپا ۱۹۹۹ - ۲۰۰۹

حفاظت فوری و ممنوعیت جابجایی در داخل عراق
سیاستمداران اروپایی و آمریکایی در یک کنفرانس در پارلمان اروپا در بروکسل، سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و آمریکا را به اقدام فوری برای دست‌یابی به یک راه‌حل درازمدت و مسالمت‌آمیز برای حل مسأله فراخواندند.

شرکت‌کنندگان آمریکایی و اروپایی در حمایت از راه‌حل پارلمان اروپا برای اشرف اتفاق‌نظر داشتند و بر ضرورت خاتمه دادن به سرکوب ساکنان اشرف از جمله خروج نیروهای عراقی از اشرف، لغو محاصره و شروع تحقیقات بین‌المللی در مورد کشتار ۸ آوریل تأکید کردند. آنها افزودند: انتقال ساکنان اشرف به نقطه دیگری در عراق نه عملی و نه منطقی و نه قانونی است و تنها زمینه‌ساز جنایتی بزرگتر علیه اشرف است. شرکت‌کنندگان دولت آمریکا، اتحادیه اروپا و کشورهای عضو سازمان ملل را به اقدامات ضروری برای تضمین حفاظت اشرف و ساکنان آن از جمله استقرار یک گروه ناظر دائمی سازمان ملل در اشرف و جلوگیری از انتقال اجباری آنها فراخوندند.


آلخو ویدال کوآدراس، نایب‌رئیس پارلمان اروپا:
بعدازظهر همه شما بخیر، به همه شما در این نشست که توسط دوستان ایران آزاد در پارلمان اروپا برای بحث درباره بحران انسانی در کمپ اشرف برگزار شده است، بسیار خوشآمد می‌گویم. این افتخار بزرگی است برای ما در پارلمان اروپا که مهمانان بسیار متشخص آمریکایی را در میانمان داشته باشیم. منظورم آقایان ژنرال وسلی کلارک، فرمانده پیشین ناتو و کاندیدای ریاست جمهوری، آقای اندرو کارد، رئیس ستاد کابینه رئیس‌جمهور بوش، و دوست بسیار خوب ما آقای بیل ریچاردسون، فرماندار نیومکزیکو و وزیر پیشین انرژی و سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد، سفیر دل دیلی هماهنگ‌کننده قبلی وزارت امور خارجه برای مقابله با تروریسم، و آقای فیلیپ زلیکلو، مشاور پیشین وزارت امور خارجه است.

هم‌چنین افتخار بزرگی است که لرد پدی اشدون نماینده عالی قبلی اتحادیه اروپا در بوسنی هم در میان ماست و در واقع، خانم رئیس‌جمهور، ما از حضور شما بسیار خوشحالیم که یک بار دیگر در این پارلمان در بالاترین سطح شورای ملی مقاومت ایران حضور پیدا می‌کنید. همان‌طور که همه شما میدانید، پس از حمله اول در ژوئیه ۲۰۰۹ ما توجه زیادی به حفاظت از ساکنان اشرف کرده‌ایم. در واقع، ما این موضوع را وظیفه محوری خود تلقی کرده‌ایم و در این رابطه در چند سال گذشته چندین ابتکار را به پیش بردیم.

من می‌خواهم به راه‌حلمان در سال ۲۰۰۹ و هم‌چنین به قطعنامه [۲۵نوامبر۲۰۱۰] و نیز چند بند خاص از جمله در قطعنامه راجع به ایران اشاره کنم. مبالغه نیست اگر بگویم ما تلاش زیادی کردیم که مسأله اشرف را در اولویت سیاست خارجی و حقوق‌بشر اتحادیه اروپا قرار دهیم. این مبارزه‌یی سخت و طولانی بوده است اما این را می‌توانم بگویم که در این مرحله ما شروع به دیدن نتایج اولیه آن کرده‌ایم. دیر رسیدن از نرسیدن بهتر است. در آخرین جلسه افتتاحیه در استراسبورگ، بارونس اشتون به‌طور مبسوط در سخنرانی افتتاحیه خود راجع به اشرف صحبت کرد که این یکی از نکات مورد بحث اجلاس دو روز پیش شورای وزیران هم بود. اما ما با زمان می‌جنگیم.

در رابطه با مقاصد نخست‌وزیر عراق مالکی اجازه بدهید من فقط یادآوری کنم هیأتی که از پارلمان به ریاست استراون استیونسون در پایان آوریل برای بازدید به عراق رفته بود. به‌رغم اصرار مکرر، اجازه بازدید از کمپ اشرف دریافت نکرد. اجازه بازدید از کمپ از طرف دولت عراق به ما داده نشد. در حال حاضر رویداد بسیار مهمی به وجود آمده که ما باید بر روی آن متمر کز شویم. من راجع به پیشنهاد رسمی و علنی که توسط هیأت رابطه با عراق ارائه شده و پشتیبانی گسترده‌یی که در این پارلمان و در بسیاری از پارلمانهای کشوری در اروپا به دست آورده است، صحبت می‌کنم و پشتیبانی کنگره آمریکا نیز اهمیت تعیین کننده‌ای نیز خواهد داشت. اما رژیم ایران و متحدان عراقی آنها که با راه‌حل اروپا مخالف هستند در تلاش برای جابجایی اجباری ساکنان اشرف در داخل عراق هستند. مفهوم تغییر مکان ۳.۴۰۰تن از ساکنان کمپ به پایگاههای نظامی سابق ایالات متحده در جاهای دیگر در داخل عراق به هیچوجه قابل‌قبول نیست. این امر پناهندگان را زیر تهدید نظامی عراق که از طرف رژیم ایران تحت فشار قرار دارد، می‌گذارد. جابجایی اجباری به هیچ‌وجه راه‌حل مناسبی نیست.

این امر توسط مقامات رسمی ایالات متحده نیز روشن شده است. به‌عنوان مثال، آقای جفری فلتمن، معاون وزیر امور خارجه در جلسه مجلس نمایندگان در سال ۲۰۰۹ گفت: نقل‌قول آقای جفری فلتمن: «جابجایی قرارگاه اشرف به جای دیگری در داخل عراق می‌تواند منجر به خونریزی شود».

رژیم ایران و نخست وزیرعراق مالکی نه می‌خواهند که پناهندگان به کشور ثالث بروند و نه در اشرف بمانند. آنها به‌دنبال یک هدف مشخص هستند و آن هدف روشن است، حذف مطلق اشرف. این هدف به مراتب مشکل‌تر است وقتی که این افراد در اشرف باشند. رژیم ایران و همکارانش در عراق بهای بیشتری به‌لحاظ منطقه‌یی و بین‌المللی باید بپردازند. به همین دلیل آنها می‌خواهند که اشرف را ببندند و آنها را به جایی بفرستند که حداقل توجه بین‌المللی روی آن باشد. بهانه نزدیکی آن به مرز ایران و خطر موشکهای ایرانی دروغی است که رژیم ایران آن را درست کرده است. این داستانی است که مالکی از طرف رژیم ایران به آمریکاییها در عراق گفته است.

مورد دیگری که می‌خواهم راجع به آن صحبت کنم این است که رژیم ایران و مأمورانشان در عراق مطرح می‌کنند که مجاهدین هیچ حمایتی در داخل ایران ندارند. من بارها در گردهماییهای سالانه مقاومت ایران شرکت کرده‌ام ۶۰، ۷۰ یا ۸۰۰۰۰ ایرانی از همه جای اروپا آمریکا و جاهای دیگر گرد آمده بودند و من بارها گفته‌ام که چنین گردهماییهایی را ما حتی در جشن انتخاباتی‌مان در اسپانیا نداشته ایم. ما از بزرگترین احزاب سیاسی اروپا هستیم، با بیش از ۸۰۰۰۰۰نفر عضو ثبت شده، اما به‌رغم این‌که میخواستیم نتوانسته‌ایم چنین جمعیتی را گردهم آوریم. اما شورای ملی مقاومت هرسال این گردهمایی را دارد و ما هر سال آن را با چشم خودمان دیده‌ایم. چگونه شورای ملی مقاومت می‌تواند چنین برنامه‌هایی در خارج از کشور برگزار کند اما در داخل مطرح نباشد؟! اضافه بر این، بنا‌ به گفته دیپلوماتها و مقاماتی که به‌طور مرتب در مذاکرات اتمی شرکت کرده‌اند، در صدر خواستهای رژیم، سرکوب سازمان مجاهدین خلق ایران بوده است. در سفری که در سال ۲۰۰۸ به اشرف کردم با ایرانیانی که به تازگی از ایران آمده بودند صحبت کردم و همه آنها تأئید کردند که سازمان مجاهدین خلق ایران از حمایت گسترده‌یی در اقشار مختلف ایران برخوردار است. من می‌خواهم صحبتم را با این جمله خاتمه بدهم که ما فوراً به حفاظت اشرف احتیاج داریم. این ۱۰۰۰ زن و بیش از ۲۰۰۰ مرد به هیچوجه نمی‌توانند احساس امنیت کنند، درحالی‌که نیروهای عراقی در آوریل ۳۵تن از آنها را به قتل رساندند. از توجه شما متشکرم و الآن من نوبت را به رئیس‌جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران دوست گرامیمان خانم مریم رجوی می‌دهم.

خانم مریم رجوی، رئیس‌جمهور منتخب شورای ملی مقاومت:
دکتر آلخو ویدال کوادراس، نایب‌رئیس پارلمان اروپا
نمایندگان محترم و مهمانان برجسته‌یی که از آمریکا در این جلسه حضور دارید،

دوستان گرامی،
ابتدا مایلم از تصمیم دوشنبه شورای وزیران که خواهان همکاری با سازمان ملل ‌متحد و آمریکا به‌منظور یافتن یک راه‌حل نهایی برای بحران انسانی‌اشرف شده است، تشکر کنم.

۴۸روز پس از کشتار ۸آوریل هنوز ۴۲ مجروح در شرایط وخیمی به‌سر می‌برند.
به‌رغم تأکیدهای کمیسرعالی حقوق‌بشر هنوز تحقیقات مستقلی حول این فاجعه انجام نشده است.
برای حل این بحران اولین قدم حفاظت از ساکنان اشرف است. مقاومت ایران مانند همیشه آماده همه گونه همکاری برای حل این مسأله انسانی می‌باشد.
ما از طرح ارائه شده از سوی هیأت رابطه با عراق در پارلمان اروپا استقبال می‌کنیم.
ابتکار پارلمان اروپا هم‌چنین بر امنیت فوری ساکنان که یک راه‌حل پایدار و صلح‌آمیز می‌باشد، تأکید دارد. به‌منظور جلوگیری از یک تراژدی دیگر اتحادیه اروپا باید در همکاری با آمریکا و سازمان ملل اقدامات فوری برای حفاظت از ساکنان اشرف را به‌عمل بیاورد.
در چنین شرایطی من هشدار می‌دهم هرگونه جابجایی اجباری مقدمه کشتار ساکنان اشرف است. و پیشاپیش اعلام می‌کنم جامعه بین‌المللی و به‌ویژه آمریکا در قبال چنین مسأله‌یی مسئول خواهد بود.
با توجه به تصمیم شورای وزیران اتحادیه اروپا در روز دوشنبه، من از بارونس اشتون می‌خواهم که اقدامات لازم را برای به اجرا درآوردن طرح ارائه شده توسط پارلمان اروپا انجام دهند.
من هم‌چنین از خانم اشتون می‌خواهم از سازمان ملل ‌متحد بخواهد که با استقرار یک تیم نظارت و فراهم آوردن الزامات آن از تکرار یک کشتار دیگر در اشرف ممانعت نمایند.
اتحادیه اروپا و خانم اشتون قدرت و الزامات حل این مسأله را دارند.
به‌خصوص بر اساس اصل مسئولیت حفاظت بین‌المللی (آرتوپی) که در حال حاضر در لیبی و ساحل عاج برای حفاظت از غیرنظامیان به‌کار می‌رود.
من از آمریکا که با یکایک ساکنان اشرف برای حفاظت از آنها توافقنامه امضا کرده است، می‌خواهم که پاسخگوی تعهدات خود باشد و اقدامات ضروری را برای تضمین حفاظت ساکنان اشرف، به‌عمل بیاورد.

من برای موفقیت طرح اعلام شده پارلمان اروپا، آمریکا، خانم اشتون، اتحادیه اروپا و سازمان ملل ‌متحد را به اقدامات عاجل زیر فرا می‌خوانم:
۱. تضمین حفاظت ساکنان اشرف تا رسیدن به یک راه‌حل نهایی

۲. اتخاذ اقدامات لازم برای خاتمه دادن به سرکوب ساکنان اشرف از جمله خروج نیروهای نظامی از اشرف، برچیدن بلندگوها و قطع تهدید به مرگ

۳. تضمین پرهیز از هرگونه جابجا یی اجباری ساکنان اشرف

۴. به‌رسمیت شناختن استاتوی قانونی ساکنان اشرف منطبق با قانون انسان‌دوستانه بین‌المللی، قوانین حقوق‌بشر و به‌خصوص کنوانسیون چهارم ژنو

دوستان عزیز
اشرف بخشی از بحران ایران است.
افزایش نارضایتی عمومی منجر به افزایش دعواهای درونی و جنگ قدرت در رژیم ملاها شده است.
طلسم ولایت خامنه‌ای شکسته و رژیم ضعیف‌تر شده است.
شکاف بین احمدی‌نژاد و خامنه‌ای برآیند همین وضعیت است.
برای مقابله با این وضعیت ملاها سرکوب و اعدام را افزایش داده و تلاش می‌کنند آلترناتیو دموکراتیک رژیم را از بین ببرند، با این امید که در فقدان یک آلترناتیو، خود را نجات بدهند
حمله ۸آوریل و افزایش فشار روی اشرف را نیز باید در همین چارچوب دید.
در چنین شرایطی مردم ایران انتظار بیشتری از اروپا دارند. ما از تصمیم شورای وزیران برای وارد کردن نام اشخاص و کمپانیهای بیشتر در لیست تحریم استقبال می‌کنیم، اما این کافی نیست. زمان آن رسیده که خرید نفت از رژیم تحریم شود.
اکنون زمان شروع یک دور جدید از گفتگوهای بی‌فایده با ملاها نیست. اکنون زمان قاطعیت و به‌رسمیت شناختن اپوزیسیون ایران است.
متشکرم.

جیم هیگینز، نماینده پارلمان اروپا از انگلستان:
بسیارمتشکرم آقای رئیس، خانم رئیس‌جمهور، مهمانان محترم، خانمها و آقایان، آیا ما به مدارک بیشتری از آن‌چه لحظاتی پیش دیدیم نیاز داریم؟ این همه سنگدلی، وحشیگری، بربریت؟ ما باید به این وضعیت پایان دهیم.
مایلم ابتدا چند کلمه درخوشآمد به همکاران ارجمند آمریکاییمان بگویم. تجربه شما در اینجا بسیار مهم و بسیار سمبولیک است. من هم‌چنین بسیار خوشوقتم که پدی اشدون را اینجا در کنار خود دارم، کسی که تجربه بی‌همتایی در صحنه بین‌الملل دارد، اعم از دیپلوماتیک، سیاسی و غیره. حضور او در اینجا با توجه به شخصیت برجسته‌اش از بابت یافتن راه‌حلی برای این مسأله تراژیک بسیار مهم است.
همان طورکه می‌دانید ما امروز جمع شده‌ایم درباره مسأله اشرف بحث کنیم و مطمئن بودم و هستم که شما همگی از دیدن تصاویر ویدیویی که هم‌اکنون دیدیم، از حمله‌یی که ۸ آوریل انجام گرفت، احساس انزجار دارید.
این امر ما را به موضوع پیدا کردن راه‌حلی برای این بحران و حصول اطمینان از این‌که ساکنان کمپ از حملات خشونت‌بار دیگری از سوی نیروهای عراقی محافظت خواهند شد، می‌رساند.
به همین دلیل، مهمانان ارجمند، مایلم با تمام وجود پشتیبانی خود را از پیشنهاد پارلمان اروپا برای حل‌وفصل این بحران یک بار برای همیشه، که «طرح استیونسون» نام گرفته، ابراز دارم: استیونسون پس از دیدار از عراق و گفتگو راجع به حمله با مقامات عراقی و پس از آن که از حق دیدار با ساکنان و مشاهده از نزدیک آن‌چه واقعاً روی داده، محروم شد، یک پیشنهاد بسیار معقول تدوین کرده که از سوی هیأت ما برای عراق تصویب شده و اکنون می‌تواند و باید راه‌حل بحران تلقی شده و تمام دولتها از جمله ایالات متحده تمام وزن خود را پشت این طرح متمرکز کنند.

قبل از هر چیز و مهم‌تر از همه آن که واضح است مذاکره درباره انتقال نهایی و قطعی کمپ اشرف به کشورهای دموکراتیک در غرب تا زمانی که نیروهای عراقی از کمپ عقب ننشسته و به ساکنان آن اجازه دسترسی به درمان پزشکی ضروری یعنی یک حق پایه‌یی انسانی که در این مقطع از آن محروم شده‌اند، را نداده‌اند، نمی‌تواند آغاز شود. به‌دنبال این [عقب نشینی و دسترسی به درمان] باید یک تحقیق کامل و مستقل راجع به این حمله که تصاویر آن را لحظاتی پیش در فیلم ویدیویی دیدیم به‌عمل آید و تمام دارایی و اموال شخصی گرفته شده به‌زور در جریان حمله اعاده گردد.
اما همزمان، حفاظت از ساکنان باید توسط یک نیروی تحت هدایت سازمان ملل ‌متحد انجام گیرد، زیرا تا زمانی که نیروهای عراقی درون محدوده کمپ باقی مانده و توپ و تفنگهایشان را به سوی ساکنان نشانه گرفته‌اند، هیچ مذاکره‌یی به‌معنی واقعی امکانپذیر نخواهد بود.
حال جامعه بین‌الملل به رهبری اتحادیه اروپا باید درخواست کند که یک تیم سازمان ملل ‌متحد همان طورکه خانم رئیس‌جمهور گفت، کنترل و حفاظت کمپ را برعهده گیرد و در برابر هرگونه تلاش برای کشاندن بحث به جابجایی در داخل عراق باید مقاومت کرد و آن را بلا اثر گذارد.
جامعه بین‌الملل همان طورکه قبلاً گفته شد به رهبری بارونس اشتون، رئیس‌جمهور اوباما و دیگران باید اکنون توان خود را پشت طرح پیشنهادی پارلمان اروپا جهت حفاظت از ساکنان اشرف قرارداده و یک بار برای همیشه چرخ حفاظت از گروهی از ایرانیان، که ما تا این حد مدیونشان هستیم، را به گردش درآورد.
و می‌خواهم بر یک نکته دیگر هم تأکید کنم و با استفاده از این فرصت از دولت ایالات متحده آمریکا بخواهم از الگوی اروپا تبعیت و نام سازمان مجاهدین خلق ایران را از لیست سیاه خود بردارد. هیچ توجیهی برای نگاه داشتن آنها در این لیست وجود ندارد. این جنبش و رهبر آن خانم رجوی بهترین بخت برای یک ایران واقعاً دموکراتیک به‌شمار می‌روند. خانم رجوی به‌عنوان رهبر باصلاحیت و باکفایت این اپوزیسیون و یک سمبل بزرگ در این جنگ بزرگ علیه بنیاد گرایی اسلامی است.

ما به‌دلیل تجربه خودمان در این پارلمان می‌دانیم که رژیم ایران از هیچکس بیش از آنان نمیترسد و همین باید برای هرکس که بخواهد درباره آنها عادلانه قضاوت کند، کافی باشد. سازمان مجاهدین خلق ایران به‌عنوان یک جنبش دموکراتیک که از یک اسلام بردبار و مترقی حمایت می‌کند، تنها آلترناتیو این دیکتاتوری مذهبی فاشیستی است.
متشکرم.

ژنرال وسلی کلارک: فرمانده ناتو در اروپا ۱۹۹۷– ۲۰۰۰:
بسیارمتشکرم آقای ویدال کوادراس. ابتدا مایلم بگویم که بسیارخوشوقتم اینجا در کنار این گروه برجسته از آمریکاییان و برخوردار از مهمان‌نوازی پارلمان اروپا بوده و فرصتی دارم تا درباره موضوعی که به نظر من یک مسأله بسیار فوری و مهم و یک فرصت حساس برای غرب است، صحبت کنم.

ابتدا مایلم با بیان همدردیم با کسانی که در کمپ اشرف بوده‌اند و نیز عزیزانشان صحبتم را شروع کنم. من این ویدیو را سه بار دیده‌ام. هیچ بار نشده است که من را به‌شدت تحت تأثیر قرار ندهد. من ۳۸سال در یونیفورم بوده‌ام. درمذاکرات منتهی به موافقتنامه صلح بوسنی در کنار هال هولبروک شرکت داشته و فرمانده ناتو بوده‌ام و لذا فکر می‌کنم وقتی یک جنایت جنگی می‌بینم می‌توانم آن را تشخیص دهم. به نظر من دادگاه کیفری بین‌المللی باید به فوریت برای تحقیق درباره آن چه در اشرف روی داده اقدام کند. بالاتر و فراتر از هرچیز دیگر، این رویدادها ظاهر و مشخصات یک جنایت جنگی را دارد و باید با آن به نحو درست و قانونی برخورد شود. همان طورکه هر دولت دیگری مسئولیتهایی دارد، دولت عراق هم باید پاسخگو باشد. اینها سربازان عراقی بودند. لذا هربار که این نوار را می‌بینم احساس سنگینی در این باره به من دست می‌دهد. آقای ویدال-کوادراس گفت که این یک مسابقه با زمان است، اما به نظر من، در ضمن نبردی علیه استبداد جبار هم هست و فکر می‌کنم هرچند که ملاحظات بشردوستانه مسأله غالب این مرحله است، نمی‌توانیم الزامات استراتژیک موجود پیرامون این مسأله را کنار بگذاریم.
ماجرا را همه می‌دانند. درسال ۲۰۰۳ هنگامی که نیروهای ایالات متحده وارد عراق شدند، ما میدانستیم سازمان مجاهدین خلق چیست. با آنها ارتباط برقرارکردیم. به آنها در ازای تحویل دادن سلاح قول محافظت دادیم. آنها هم سلاحهایشان را تحویل دادند و در موقعیت افراد حفاظت‌شده زیر نظر ایالات متحده و تحت اوتوریته سازمان ملل ‌متحد قرارگرفتند. ما مدارک و شواهدی ندیده‌ایم دال براینکه این یک سازمان تروریستی است. من درخواست دیدن چنین مدارکی را کرده‌ام، اما چیزی ارائه نشده است. من دلیلی نمی‌بینم که آنها در لیست نگاه داشته شوند، هیچ دلیلی نمی‌بینم.
پس از وقایع ۸ آوریل، کسانی در درون دولت آمریکا شروع به صحبت پیرامون جا به جایی در داخل عراق به‌عنوان یک راه‌حل موقت کردند تا یک راه‌حل برای انتقال به خارج از عراق پیدا شود. خوب، آن راه‌حل پیدا شده که همین طرح اروپاست که به نظر من باید مورد حمایت قرارگیرد، نه تنها از سوی دولتهای اروپایی، بلکه هم‌چنین از سوی ایالات متحده. من از تلاش پارلمان اروپا و هیأت نمایندگی آن و استراون استیونسون برای هدایت این تلاشها و از پدی اشدون هم برای کمک به‌عملی شدن آن تقدیر می‌کنم.
من هم‌چنین ایده اعزام یک تیم سازمان ملل ‌متحد را تأیید می‌کنم و مایلم بگویم که این یک فرصت ایده‌آل برای اتحادیه اروپا خواهد بود تا رهبری اقدام برای تأمین امکانات و منابع برای این تیم را به دست گیرد.
هم‌چنین می‌خواهم دوباره بر ضرورت تحقیق نه تنها توسط ایالات متحده و مقامات بین‌المللی بلکه توسط دادگاه کیفری بین‌المللی جهت بررسی آن‌چه در کمپ اشرف روی داده، تأکید کنم.
امیدوارم دولت ایالات متحده در راستای حمایت از طرح اتحادیه اروپا حرکت کند.
مسائل درمان پزشکی، تأمین حفاظت و تحقیق درباره ۸ آوریل باید حل شود تا ساکنان کمپ اشرف از درمان پزشکی و حفاظت برخوردار گردند و مسئولان وقایع ۸ آوریل نیز پاسخگو باشند.
که این مرا به مسأله استراتژیک می‌رساند. همه می‌دانند دولت ایران دستهای بسیار بسیار بلندی دارد. مخالفان ایرانی طی سالیان به‌صورت ادواری در نقاط مختلف جهان ترور شده‌اند. اقدامات دولت ایران در خاورمیانه بیرون از مرزهای ایران نیز شناخته شده است و این واقعاً پرسشی است که انسان باید از خود بکند که چگونه یک گروه ۴۰۰۰نفره زن و مرد که بدون سلاح در کمپی در عراق سکونت دارند، آن چنان توجه رژیم ایران را به خود جلب کرده که این همه فشار در سراسر جهان وارد می‌آورد تا به این گروه حمله شود؟
من سه هفته پیش در کنفرانسی در لس‌آنجلس شرکت داشتم. در آن‌جا یک نماینده غیررسمی رژیم ایران، یا دست‌کم این طورکه خودش را به من معرفی کرد، نزد من آمد و به من علیه این گروه هشدار داد. یک کارزار جهانی علیه این گروه در جریان است. حال به‌عنوان یک استراتژیست باید از خود بپرسید دلیل این امر چیست؟ چه طوراین گروه می‌تواند آن قدر نیرومند باشد، اگر کسی در ایران اعتقادی به آنان ندارد و کسی از آنها حمایتی نمی‌کند؟ پس چرا دولت ایران خیلی ساده به آنها بی‌اعتنایی نمی‌کند؟ این همه تقلا برای چیست؟ پس این حرفها صحت ندارد.
این گروه می‌تواند کلید گشودن راه‌حل سوم در برخورد با بحران ایران باشد که بی‌تردید در راه است.
حفاظت از آنان همراه با شناسایی نفوذ خارق‌العاده‌یی که دارند به‌وضوح نه تنها یک الزام بشردوستانه بلکه یک الزام استراتژیک است. متشکرم.

اندرو کارد، رئیس دفتر رئیس‌جمهور آمریکا ۲۰۰۱ ـ ۲۰۰۶:
با کمال تشکر، خانم رئیس‌جمهور با سپاس از شما برای حضور در این‌جا و با تشکر به‌خاطر برانگیختن ما برای این مسأله، و هم‌چنین با تشکر زیاد از دوستانمان در پارلمان اروپا در برانگیختن یک حرکت سریع و آنی برای یافتن راه‌حل، زیرا این مسأله برای طولانی‌مدت مورد بحث بوده است
وقتی سازمان مجاهدین با ژنرال اودیرنو ملاقات کرد، او گفت که سپاسگزار این همکاری است.
ما به ازاء تحویل دادن سلاح، سازمان تضمین محافظت خود توسط آمریکا را دریافت کرد، تضمین محافظت که توسط سازمان ملل ‌متحد نیز به‌رسمیت شناخته شد. این تعهد بسیار مهمی که سازمان ملل آن را پذیرفته بود. با کمال تأسف، آمریکا و ملل ‌متحد هیچ‌یک به تعهد خود عمل نکردند. من معتقدم که سازمان مجاهدین به قول خود پایبند بود، و آنها متحد جنگ علیه تروریسم باقی مانده اسلحه‌شان را تحویل دادند. برای آنها خیلی ساده بود که اسلحه ها را برای جنگی که آنها شروع نکرده بودند و در هشتم آوریل همین سال جاری به آنها تحمیل شده بود بیرون می‌کشیدند.

صحنه‌ها و شواهدی که در حمله هشتم آوریل دیدیم، باور نکردنی است. مدارک رد کردنی نیست و بسیار شرم‌آور است، نشستن در این‌جا و تکرار این‌که این حوادث بعد از همه تعهدات داده شده، رخ داده است. من بسیار شرمنده‌ام. زیرا این انسانهای خوب و افراد قوی هرگز در خواست کمکی جز محافظت نکرده‌اند... . و در زمانی که بیش از هر وقت دیگر احتیاج به این محافظت داشتند هرگز آن را دریافت نکردند.
مجاهدین مردم خارق‌العاده‌یی هستند، آنها نه یک کمپ پناهندگی بلکه شهر آرزوها را بنا کردند. این واقع قابل تحسین است. وقتی می‌گویند کمپ اشرف بیشتر مردم، چادر و فقر و دست و پنجه نرم کردن با مشکلات، را در ذهن مجسم می‌کنند، اما کمپ اشرف یک شهر است با مدارس و بیمارستان و مردم تحصیل کرده، ۳۴۰۰تن سازنده و یاری رسان، کمک به مردم داخل اشرف و یاری به مردم بیرون اشرف. آنها در شرایطی که نگاه داشته شده‌اند که نمی‌توانند قسمتی از جهان باشند.

ما یک مسئولیت عمده داریم، من معتقدم هر فردی مسئول است که به هتک حرمتی که در هشتم آوریل اتفاق افتاده توجه کند، من معتقدم ایالات متحده آمریکا مسئول است که احساس گناه کند چون قول و قرارهایش در مورد محافظت مجاهدین حتی وقتی که این مسئولیت قانوناً به دولت عراق واگذار شد، نیز نقض گردید، اما دولت عراق هیچ‌یک از قولهایش را محترم نشمارد. بنابراین ما درخواست توجه به این قانون‌شکنی را داریم.
ما به‌عنوان انسان یک تعهد اخلاقی داریم. من فکر می‌کنم به‌عنوان یک آمریکایی یک تعهد اخلاقی دارم که برای توجه به این مسأله و کمک به درک بهتر راه‌حل، فراخوان داده و مجددًا بگویم که راه‌حل ساده نیست و من راه‌حل پیشنهادی آقای استیونسون، که توجه پارلمان اروپا را بر انگیخت. تحسین می‌کنم، راه‌حل مهمی است که بهتر است مورد توجه قرار بگیرد.
لذا من از این‌که در این‌جا هستم مفتخرم. این گردهمآیی بسیار جالبی است: انسانهایی با مشاغل مهم، ما پرزیدنت و لرد و ژنرالهای ارتش و نمایندگان، دولتمردان و سفرا و استادانی را در کنار خود داریم. اما حقیقت این است که ۳۴۰۰نفر انسان والا که بخشی از این راه‌حل هستند، از امتیاز بودن بخشی بزرگتر از راه‌حلی که جهان محتاج آن است محروم شده‌اند، لذا من خواهان توجه به این مشکل هستم. رادیو، تلویزیون، روزنامه‌ها کجایید؟ قانونگذاران کجایید؟ سازمان مجاهدین یک سازمان تروریستی نیست و هرگز هم نبوده. آنها را از لیست خارج کنید. از شما خیلی متشکرم.

بیل ریچاردسون، کاندیدای ریاست جمهوری، وزیر انرژی ۱۹۹۸-۲۰۰۱:
متشکرم. یادم هست حدود سه ماه پیش هم در بروکسل بودم و کنفرانسی شبیه به همین و هشدارهای مکرر که تهدید بالقوه یک کشتار در کمپ اشرف وجود دارد و سرانجام هم اتفاق افتاد. می‌دانید ما همگی اهل سیاست هستیم: فلان قطعنامه‌ اینجا، فلان گزینه آن‌جا، اما به نظر من این ویدیو نشان داد که انسانهایی دارند کشتار می‌شوند و بسیار هم روشن بود چه کسی دارد این کار را می‌کند. پس به اعتقاد من باید بر وجه انسانی یک بار دیگر تأکید کنیم.
خوب بهارعرب دارد پیش می‌رود و به نظر من جریان سالمی است. ما دیگر نمی‌توانیم فقط بنشینیم و حرف بزنیم و ابراز امیدواری کنیم. پس اولین گامی که به نظر من باید برداشته می‌شد، اتحادیه اروپا به‌وضوح برداشته و رهبری را به دست گرفته و به نظر من، ما باید به‌دنبال شما بیاییم. به باور من، استرون و آلخو و و پدی و همه شما شایسته تقدیر فراوان هستید به‌خاطر انجام این سفر، استرون به‌خاطر این‌که گزینه‌ها را بسیار روشن مشخص کرد و به‌خاطر نبردی که کرد، پس اینجا کلاهم را به احترام اتحادیه اروپا از سر برمی‌دارم. می‌دانم که در ایالات متحده همیشه کشمکش و تنش هست و اتحادیه اروپا معمولاً اول جلو می‌افتد و این بار هم شما جلو افتاده‌اید و کارتان هم درست بوده است.

می‌خواهم بر مسأله مجاهدین تأکید کنم. ما درباره کمپ اشرف صحبت کردیم اما مسأله مجاهدین این است که برای تقویت جنبش اپوزیسیون چه باید کرد و کدام محمل را به کار گرفت؟
چه اتفاق دیگری در ارتباط با خروج از لیست افتاده؟ یک اتفاق خوب. قضاییه فرانسه در گزارشی می‌گوید که تحقیق کرده‌اند و متوجه شده‌اند از ابتدا گزارشهایشان درباره تروریسم درست نبوده و این نتیجه‌گیری سیستم قضایی بوده است.
چه گامهای دیگری برداشته شده؟ ادامه انتشار گزارشهای ارزشمند از سوی مجاهدین درباره برنامه اتمی رژیم ایران. چه اتفاق دیگری افتاده؟ رژیم ایران در استانبول گفته است «می خواهید ما برنامه اتمی‌مان را آن طورکه توافق کردیم برچینیم؟ اما راستش را بگوییم ما این کار را نخواهیم کرد». این را در استانبول گفتند. پس منطق لازم برای هرگونه گفتگو دیگر وجود ندارد. معتقدم که ما باید ضرورتاً بر مسائل فوری متمرکز شویم و به نظر م، استراون، برای همین بود که من درخواست یادداشت ترا کردم که حاوی چند توصیه خیلی خوب است. اما آیا ما تمام گزینه‌ها برای آن که با این انسانها رفتاری آبرومندانه شود، را آزموده‌ایم؟ به نظرم این طور است. جایگزین دیگری که شنیدم یعنی انتقال آنها به پایگاههای نظامی در عراق بی‌معنی است. به‌کلی بی‌معنی است. اصلاً نمی‌دانم چرا حتی روی میز آمده است.
پس آن‌چه که به نظر من ضروری است تلاش مشترک و هماهنگ اتحادیه اروپا است که رهبری را به دست گیرد و من نمی‌گویم که دولت ایالات متحده نباید شرکت کند. بدیهی است که ما باید شرکت کنیم اما ما از بابت سیاست قدری عقب هستیم. سازمان ملل ‌متحد را وارد کنیم. یک استراتژیست نظامی را بخواهیم به ما راههایی نشان دهد که بتوان مقداری از این کار حفاظتی را که لازم است انجام دهیم، اما من معتقدم آن‌چه نیاز داریم چیزی است، که هنوز اتفاق نیافتاده است.
حال ما این جلسات را برگزارمی کنیم که بسیار مفید و مثمرثمر است. دو حزبی است. می‌دانید این‌که اندی کارد و من روی چیزی توافق داشته باشیم یک اتفاق تاریخی است. اما شما در آمریکا از حمایت دو حزب برخوردارید. رهبران استراتژیک دارید مثل وزلی، آقای زلیکف را دارید، روشنفکرها را دارید، او ضمنا یک روشنفکر است. صحبتهایش را خواهید شنید. پایگاه حمایتی گسترده‌یی در جامعه اروپا و ایالات متحده دارید.
به نظر من جلب تمرکز بین‌المللی براین مسأله باید بخشی از استراتژی ما باشد. و همین طور به نظرم مهم است که رهبران سیاسی گردهم آیند و این کار را بکنند.
می‌خواهم یک بار دیگر تقدیر کنم از آلخو، استرون، پائولو، دوست ایرلندی‌مان جیم و پدی که کار فوق‌العاده‌ای را انجام داده‌اید. اگر این کار را نکرده بودید، نمی‌دانم قضیه حالا درچه نقطه‌یی بود. رهبری شما عالی بوده و من صرفاً می‌خواهم به شما بگویم که ای‌کاش همه به حرف شما گوش دهند. باید گوش دهند و من کلاهم را به احترام شما برمیدارم و به احترام شما خانم رجوی و جنبش شما و مردمتان، مردمی که همیشه از شما حمایت کرده‌اند. بیائید اینجا بدبین نباشیم، متشکرم.

فلیپ زلیکو، مشاور وزیر خارجه آمریکا ۲۰۰۵ ـ ۲۰۰۷:
برخورد من با این مسأله این است که از خودم بپرسم اگر هنوز در شغلی که در وزارت‌خارجه داشتم، بودم یعنی در سال ۲۰۰۶، و این مسأله روی میز من بود برای حل آن چکار می‌کردم؟ حالا چکار خواهم کرد؟ چه پیشنهاداتی به وزیر کلینتون می‌کردم اگر هنوز در شغل قدیمی‌ام بودم؟ بنابراین این برخوردی است که من اینجا می‌کنم.
من با دو مشاهده شروع می‌کنم. اولین مشاهده درباره ایران است. من می‌خواهم با تأیید اظهارات افتتاحیه پدی اشدون درباره راهی که رژیم ایران را وارد این موضوع می‌کند ادامه دهم. من از نظرگاههایی با چشم‌اندازهای گوناگون آمده‌ام از جمله کار بر روی تأثیرات جنگ نیابتی رژیم ایران که علیه نیروهای ما در عراق می‌کردند و رژیم ایران حمایت، آموزش و فرماندهی می‌کرد و بسیاری از سربازان آمریکایی را کشت و من تأثیر آن را بسیار مستقیم دیدم. بنابراین من نظرگاههای سختی راجع به رژیم ایران دارم.
اجازه بدهید که من سه پیشنهاد را ارائه کنم که برخی از چیزهایی که سایرین گفتند باید انجام شود را منعکس می‌کند. من در واقع فکر می‌کنم که این یک مسأله قابل حل است. من فکر می‌کنم این مسأله می‌تواند حل شود و فکر می‌کنم ظرف شش ماه آینده مدت زمانی است که باید به آن پرداخته شود.

اول این‌که من بسیار موافقم که برای هر راه‌حل مؤثری یک پیش‌شرط است که آمریکا مجاهدین را از لیست خارج کند و نیازی نیست که من همه بحثها در مورد آن را تکرار کنم. دل دیلی احتمالاً با صلاحیت‌ترین فرد در این اتاق است که در این مورد نظر بدهد، چون او به‌صورت عملی این موضوعات را روی میزش دیده است و دسترسی به همه اطلاعات مربوطه داشته است. بنابراین من صرفاً خوشحالم که کنار قایق او اسکی کنم. ولی واقعاً مهم است که شما مجاهدین را از لیست خارج کنید.

نکته اصلی دوم پذیرش روشن، بی‌ابهام، پذیرش علناً قابل فهم توسط افراد اشرف از پیشنهاد جدید پارلمان اروپا برای استقرار داوطلبانه در خارج از عراق بدون پیش‌شرط به جز آنهایی است که در مورد امنیت افراد مربوطه می‌باشد.

نکته سوم. در نتیجه سازمان ملل ‌متحد باید بگوید آن‌چه را که می‌تواند انجام دهد تا راه را برای چنین جابجایی آماده کند و مسئولیت بپذیرد. سازمان ملل ‌متحد بعد از نیروهای آمریکایی تأمین حفاظت خواهد خواست. بنابراین چارچوب کار این است که سازمان ملل ‌متحد حداکثر تلاشش را می‌کند و درخواستی به دولت آمریکا برای تأمین نیروی حفاظت کننده برای مأموریتش در اشرف می‌دهد که اسامی را می‌گیرد. این اقدام نیروهای آمریکایی را به صحنه اشرف بر می‌گرداند. این یک چیز ضروری است.

حالا شما متوجه می‌شوید که یک گام موقت و انتقال آنها به جای دیگری در عراق برای آماده‌سازی این انتقال، در واقع یک هدر دادن انرژی پرهزینه است که حل مسأله را مشکل‌تر می‌کند.
می‌خواهم سخنانم را با تشکر از نقشی که پارلمان اروپا و آقای استیونسون و همه دوستان عراق که به او پیوسته‌اند و در تلاشهایشان دور این میز هستند، خاتمه دهم. کار شما در واقع ضروری است. شما برخی از آن دیپلوماسی را ارائه می‌دهید که بحث بین ساکنان اشرف و سازمان ملل را که ممکن است در واقع به این موضوع برسد و آن را به‌صورتی تنظیم کند که با مسالمت حل شود، به جریان می‌اندازید. حتی اگر اتحادیه اروپا نتواند نیرو تأمین کند، می‌تواند انرژی و تلاش دیپلوماتیک زیادی ارائه کند که برای یک راه‌حل کلیدی هستند.

سفیردل دیلی، مسئول بخش ضدتروریسم در وزارت‌خارجه آمریکا۲۰۰۷-۲۰۰۹:
حمله به کمپ اشرف اول در ۲۸ و ۲۹ جولای ۲۰۰۹ آزمایش شد. به‌طور مستمر تا ۸ آوریل ۲۰۱۱ اشرف تحت فشار بوده است.
آنها خود را در حمله به کمپ اشرف موجه می‌بینند. چون لیست تروریستی رژیم ایران و آمریکا را در یک تیم قرار داده است. برای خودمان و مهمتر از آن برای جهان گمراه کننده است. چطور می‌توانیم با رژیم ایران در یک سمت باشیم؟ نامگذاری تروریستی باید متوقف شود و این پیامی برای وزیر کلینتون است. مجاهدین را بلافاصله از لیست خارج کنید. این در توانایی او و فقط اوست. این یک اختیار دستگاه اجرایی است.
آمریکا و وزیر کلینتون در سیاست خارجی نسبت به ایران با دوسر طیف مواجهند. در یک طرف پذیرش کامل شرایط موجود است. در آن سوی طیف ما اقدام نظامی قوی را برای مجبور کردن رژیم ایران به پیروی داریم. با تأسف زیاد پذیرش شرایط موجود تحمیل ضعیف و ناکارآمد سه قطعنامه شورای امنیت ملل ‌متحد است. از طرف دیگر سیاست خارجی برای وادار کردن ایران به پیروی حالا قابل دسترسی نیست. آمریکا و متحدانش بسیار درگیر عراق، افغانستان، بودجه و فشارهای اقتصادی هستند که بخواهند یک تلاش دیگر نظامی را شروع کنند. این اقدامات را به لیبی، سوریه، بحرین، اضافه کنید و می‌بینید که جهان مشغول است. و در حالی که همه اینها دارد اتفاق می‌افتد، به رژیم ایران اجازه می‌دهد هدفش را که برتری منطقه‌یی و ادامه تولید سلاحهای مرگبار هسته‌یی است، دنبال کند.

ولی لطفاً گوش کنید. یک آلترناتیوی وجود دارد، یک راه‌حل میانه که به‌طور زیادی روی ایران تأثیر می‌گذارد. آنها را از حادثه جوییهای غیرقابل قبول منحرف می‌کند و بالقوه یک تغییر رژیم را می‌آورد، تغییر دموکراتیک رژیم. این راه‌حل میانه تنها حمایت از اپوزیسیون ایران، حمایت از مقاومت ایران، حمایت از مجاهدین است. ما می‌توانیم و باید این کار را بکنیم. آنها هیچ چیزی نمی‌خواهند. آنها پول، سلاح، نفر، لجستیک یا سایر امکانات نمی‌خواهند. خواسته آنها فقط این است که بتوانند وطنشان را به‌وسیله خودشان بر اساس اصول اعلام شده خانم رجوی در سال ۲۰۰۴ بسازند.
ما نباید وسط راه آنها بایستیم. برداشتن فوری از لیست اساسی است. و ما می‌توانیم این کار را بکنیم چون درخواست آن پیش دولت آمریکا است. دادگاههای فدرال در جولای در واشنگتن دی سی به وزارت‌خارجه دستور دادند در نظرش بازبینی کند.
دولت آمریکا همین حالا ۷۰روز عقب است. دادگاه هیچ شواهد طبقه‌بندی شده یا غیرطبقه بندی شده‌یی ندید که نامگذاری تروریستی را نگه دارد. دادگاه استیناف دی.سی با اتحادیه اروپا، انگلستان و فرانسه که همگی مجاهدین را ظرف دو سال گذشته از لیست خارج کرده‌اند هماهنگی دارد. بیش از ۱۳۰ نماینده کنگره هستند که از خروج از لیست حمایت کرده‌اند. قطعنامه مشابهی با حمایت دو حزبی در هر دو مجلس (نمایندگان و سنا) در حال چرخش است. قطعاً وزارت‌خارجه می‌تواند روی یک سیاست خارجی برجسته و آگاه که از آمریکا، خاورمیانه و مردم ایران حمایت کند تصمیم‌گیری کند.
برداشتن مجاهدین از لیست تروریستی چیزی است که باید صورت گیرد. دومی حفاظت از ساکنان کمپ اشرف بر اساس کنوانسیون ژنو است و در آن ساکنان، افراد حفاظت‌شده معرفی شده‌اند. این حفاظت باید به رهبری سازمان ملل متحد، یونامی‌باشد و امنیت توسط نیروهای آمریکایی که به کمپ اشرف می‌روند تأمین شود.
ما باید به‌عنوان یک قدرت جهانی دخیل، قوی و با تأثیر باقی بمانیم و روی دشمن واقعی، رژیم ایران، تمرکز کنیم.

ثانیاً دیپلوماتهای آمریکایی پیشنهاد انتقال داخلی کمپ اشرف به محلی عمیق‌تر در خاک عراق را می‌دهند. این واقعاً غیرقابل قبول است. این یک راه‌حل نیست چه موقت، چه دائم، اگر در داخل عراق باقی بماند.
نهایتاً دو هفته پیش دولت فرانسه همه اتهامات تروریستی که ابتدائا در سال ۲۰۰۳ علیه مجاهدین عنوان شده بود را برداشت. این یک پیروزی بزرگ برای مجاهدین بود. در نتیجه این حتی به اقدام حقوقی برای آمریکا که مجاهدین را از لیست خارج کند می‌افزاید. تبادل اطلاعات روی مجاهدین توسط دولتها در فاصله زمانی ۲۰۰۳ یا بعد از آن باید حذف شود. قویترین متحدان آمریکا در جنگ با ترور، انگلستان، فرانسه و کشورهای غربی اروپا، مجاهدین را از لیست برداشته‌اند. ما مجبوریم همین کار را بکنیم.
در خاتمه ما آمریکاییها به‌عنوان یک کشور باید روی هدف کلیدیمان رژیم ایران تمرکز کنیم. مجاهدین بهترین گروه ناراضی، بهترین گروه برای پیروزی بر ملاها در ایران هستند. مجاهدین را الآن از لیست خارج کنیم. در حالی که بهار اعراب گسترش می‌یابد بگذارید این دفعه متفاوت باشد. این بار باید ما یک تغییر رژیم به یک جامعه دموکرات در ایران داشته باشیم.
متشکرم.

لرد پدی اشدون، نماینده عالی و فرستاده ویژه اتحادیه اروپا در بوسنی ۲۰۰۲ – ۲۰۰۶:
خانمها، آقایان، اگر اجازه بدهید می‌خواهم درباره سیاست، تعهد اخلاقی، تعهد حقوقی، طرحها ولی بالاتر از اینها از فوریت سخن بگویم. من نظراتی دارم که می‌خواهم با فروتنی با شما در میان بگذارم. من پیامی دارم که واشنگتن شاید علاقمند به شنیدن آن باشد و با پیامی خاتمه می‌دهم که امیدوارم اتحادیه اروپا مایل به شنیدن آن باشد.

اول از همه اجازه بدهید چیزی بگویم که من را کمی متفاوت از همکارم جیم هیگینز و دوست قدیمی‌ام وسلی کلارک نشان می‌دهد. در این موضوع، سیاست وجود دارد ولی مطمئن نیستم که کیس انسانیت و عطوفت، که اساساً نه بر مبنای سیاست بلکه بر مبنای حقوق‌بشر افرادی که شدیداً رنج می‌برند و تحت تهدید دائمی در کمپ اشرف هستند را پیش ببرد و این‌که سیاست را با این موضوع مخلوط کنیم. من در این مورد خیلی رک خواهم بود.
من از شجاعت و تعهد فوق‌العاده آنهایی که خواستار آزادی در ایران علیه استبداد سخت و وحشتناک هستند حمایت می‌کنم و در این حمایت خللی نیست.
موضوع واحد برای من در آخر به این بازخواهم گشت، فوریت ایجاد حفاظت برای این افراد است. این تنها موضوعی است که ما باید روی آن متمرکز شویم. اگر در این موفق شویم، اگر در پیدا کردن حفاظت واقعی برای افراد تحت رنج در اشرف موفق شویم، امکان سایر چیزهایی که می‌خواهیم ببینیم، را باز می‌کنیم و من فکر می‌کنم برای ما بهتر است که قاطعانه روی این نظر متمرکز شویم.
بگذارید اول درباره تعهدات اخلاقی صحبت کنم و امیدوارم واشنگتن این را بفهمد. آنها اینجا یک تعهد اخلاقی دارند، یک تعهد مستقیم اخلاقی.
اگر شما این ویدئو را دیده باشید، تک به تک آنهایی که در مقابل چشمان ما در این ویدئو قتل‌عام شدند یک گواهینامه شخصی امضا شده توسط واشنگتن حمل می‌کردند که قول تضمین حفاظتشان در آینده را داده بود. به راستی مشکل است باور کنیم که حداقل در این مورد این قولی نیست که به آن خیانت شده است. «خیانت» لغت بزرگی است ولی واشنگتن باید آن را بفهمد. و اگر این بدتر شود، خانمها و آقایان نظر من این است که اینطور می‌شود، یک بار وحشتناک تعهد اخلاقی بر دوش واشنگتن سنگینی خواهد کرد.
حالا واشنگتن می‌گوید خوب ما تعهدات حقوقی‌مان را کنار گذاشته‌ایم و آنها را به دولت عراق تحویل داده‌ایم. خانمها و آقایان شما ممکن است تعهد حقوقی را کنار گذاشته باشید ولی نمی‌توانید تعهد اخلاقی را کنار بگذارید. و بیشتر این‌که شما نمی‌توانید سرزنشی را که به واشنگتن و نه هیچ کس دیگر می‌چسبد کنار بگذارید. واشنگتن باید بفهمد، امیدوارم که بفهمد، تحویل دادن تعهد حقوقی به یکی دیگر، حتی اگر بتوانید این کار را بکنید و من شک دارم، شما را از عواقب اخلاقی و سرزنش جهان در آینده چنان‌چه اتفاقی بیفتد و خدا نکند که اتفاق بیفتد، رها نمی‌کند.
نکته دوم آقای رئیس، من نمی‌خواهم خیلی ادامه بدهم، موقعیت حقوقی در اینجاست. خوب کسانی هستند و من هم یکی از آنها که می‌گویند این پناهندگان حفاظت مستقیم کنوانسیون چهارم ژنو برای پناهندگان را دارند. گفته شده که به آنها حفاظت کنوانسیون چهارم ژنو داده شد چون آن محل در جنگ بود و زمانی که جنگ تمام می‌شود حفاظت برداشته می‌شود. من هیچ سابقه حقوقی برای این برداشت پیدا نکردم. پناهندگان در بوسنی حفاظت کنوانسیون چهارم ژنو را داشتند. همان‌طور که وسلی کلارک به‌خاطر می‌آورد این حفاظت وقتی جنگ تمام شد، خاتمه نیافت. زمانی که شرایط آن پناهندگان به‌صورت مناسب حتی فراتر از روزهای درگیری تضمین شد، خاتمه یافت.
یک موضوع دومی هست که فکر می‌کنم واشنگتن می‌فهمد، این‌که غیرقانونی است و دوباره می‌گویم تحت قانون بین‌الملل غیرقانونی است که پناهندگان را به اجبار تغییر مکان دهیم. تنها بر پایه داوطلبانه می‌تواند صورت گیرد. اگر کسی، عراق یا هر کس دیگر، بخواهد برای جابجایی اجباری این افراد اقدام کند، در نقض مستقیم قانون بین‌المللی عمل کرده و هرکسی که با کنار ایستادن در حالی که می‌تواند این اقدام را متوقف کنند، کمک و تأیید کند، حداقل در این عمل شریک است. تنها در یک صورت این افراد می‌توانند جابجا شوند و آن انتقال داوطلبانه است. ما داریم درباره انتقال داوطلبانه صحبت می‌کنیم. به‌نظر من می‌رسد این بخش بسیار مهمی از کارزار ماست.

خانمها آقایان حالا می‌خواهم تمام کنم. طرحهایی هستند. بسیاری از آنها هستند. طرح استرون یکی از آنهاست.
بنابراین پیام من به اتحادیه اروپا این است. ما باید ناظرینی آن‌جا ببریم. من نمی‌گویم یک عده سرباز، اگر‌چه باید توسط ایالات متحده محافظت شوند. البته ما این را می‌فهمیم. شاید این تعهدی است که آمریکا باید آن را عملی کند. اگر سایرین از آنها این تعهد را گرفته‌اند که خودشان به هر یک از افراد ساکن اشرف داده‌اند که از آنها حفاظت می‌کنند، تنها یک تیم ناظر نیاز است که می‌تواند مانع از اتفاق افتادن آن بشود. امیدوارم که این توسط سازمان ملل ‌متحد صورت گیرد. من نمی‌فهمم چرا سازمان ملل ‌متحد از انجام آن امتناع می‌کند. به من گفته شده چون ملل ‌متحد آن را بیش از حد خطرناک می‌بیند. من فکر می‌کردم سازمان ملل برای این است که سایرین را از خطرات محافظت کند نه این‌که خودش را از خطر حفظ کند. ولی اگر نیاز به یک گردان آمریکا برای تأمین حفاظت آنها دارد، بگذارید اینطور شود اما سریع انجام گیرد‌. و امیدوارم اتحادیه اروپا و بارونس اشتون که امروز صبح در این مورد با او صحبت کردم از تمام قدرت اتحادیه اروپا برای متقاعد کردن سازمان ملل ‌متحد استفاده کنند تا دست به‌عمل بزند و بسیار زود این کار را انجام دهد. اگر این امر صورت نپذیرد، این دومین انتخاب است، امیدوارم اتحادیه اروپا قدم پیش بگذارد و خودش این کار را بکند.
بسیار متشکرم.

استرون استیونسون، رئیس هیأت رابطه با عراق در پارلمان اروپا:
آلخو بسیار متشکرم. و مایلم خوشآمد گویی خود را به همه مهمانان برجسته‌مان که از آن سوی آتلانتیک آمده‌اند و دوست خوبم پدی اشدون تقدیم کنم.
من فکر می‌کنم ما باید به آغاز برگردیم و این‌که ببینیم چرا در این جا گرد آمده‌ایم. چون ما رژیم ایران را به‌عنوان مستبدترین، خطرناکترین رژیم در جهان امروز تشخیص دادیم. و این ۳۴۰۰تن در اشرف پیشتاز مخالفت با این رژیم بوده‌اند. کسانی که در داخل ایران از مجاهدین حمایت می‌کنند ـ طبق قانون اساسی رژیم ایران حمایت از مجاهدین مستوجب مجازات مرگ است، حتی والدین ساکنان اشرف به‌خاطر دیدار با فرزندانشان اعدام شده‌اند ـ اینها زندگی خود را به خطر می‌اندازند تا درباره برنامه هسته‌یی، درباره آماده‌سازیها برای ایجاد سیستم پرتاب کلاهکهای هسته‌یی گزارش بدهند که چه اتفاقی دارد می‌افتد.
و با این وجود ما با این افراد چطور برخورد می‌کنیم؟ ما با مجاهدین و با افراد اشرف چطور برخورد می‌کنیم؟ خوب ما با گذاشتن مجاهدین در لیست با آنها برخورد می‌کنیم. این ابتکار بیل کلینتون بود و دلیلش این بود که آنها سعی می‌کردند از ملاهای ایران استمالت کنند. این کاملاً روشن شد. ما آشکارا در سالهای اخیر شواهد آن را یافتیم. و وقتی شواهدی را که ظاهراً طبقه‌بندی شده بود در دادگاههای انگلستان به چالش کشیدیم و اجباراً این شواهد به صحنه علنی کشیده شد، ما دریافتیم که اکثر آنها، حجم زیادی از آنها در واقع بر اساس تبلیغات ارائه شده توسط رژیم تهران بوده است. یعنی این‌که مطلقاً بی‌ارزش بود. من از یک لغت قویتر اسکاتلندی استفاده می‌کردم ولی فکر می‌کنم در جمع حاضر، بی‌ارزش بود، بی‌ارزش، بی‌پایه، و قضات شجاع آنها را به دور انداختند . و البته این منجر به خروج از لیست انگلستان و بعد خروج از لیست اروپا شد و همین به‌اصطلاح شواهد طبقه‌بندی شده است که برای نگهداشتن مجاهدین و شورای ملی مقاومت در لیست واشنگتن مورد استفاده قرار گرفته است. و خدا به خیر کند که روزگار استمالت از این رژیم وحشتناک در تهران مدتهاست سپری شده است! بار خدایا! عنایت فرما که وزارت‌خارجه بیدار شود! و به دادگاههای خودشان گوش کند! و مجاهدین و شورا را از لیست آمریکا حذف کند! در این صورت وضع خیلی فرق می‌کند و این ما را قادر خواهد کرد بعضی از پیشنهاداتی را که امروز مورد بحث قرار داده‌ایم، پیش ببریم.
شما می‌دانید آمریکاییها همان‌طور که شنیدیم از اشرف خارج شدند، بعد سازمان ملل خارج شد و اینها بعد از آن بود که کشتار ژوئیه ۲۰۰۹ صورت گرفت که ما پیشاپیش در موردش هشدار داده بودیم. ولی هشدار ما را نادیده گرفتند. ۱۱نفر کشته و دهها تن مجروح شدند. ما بارها و بارها هشدار دادیم که این پیش درآمد یک کشتار بزرگتر است. ما با قاطعیت وقتی جابجایی نیروها را دیدیم، وقتی که در آوریل شروع به جمع شدن دور اشرف کردند، هشدار دادیم. من شخصاً ایمیلهایی به کاخ سفید، به کاترین اشتون به وزرای خارجه در سراسر اروپا فرستادم. ما باید به این افراد به‌عنوان انسانهایی که نیاز به حفاظت فوری دارند نگاه کنیم.

من سه هفته پیش در عراق بودم درست کمی بعد از کشتار، ما تقریباً با تمامی افراد ارشد در دولت به جز نوری مالکی که به کره جنوبی رفته بود، ملاقات کردیم، با رئیس‌جمهور طالبانی، با وزیر خارجه زیباری، با نجیفی رئیس مجلس، با مسعود بارزانی در کردستان و اعضای ارشد دولت خودمختار کردستان، ما عصبانیت و سرخوردگی و نگرانیمان در مورد اشرف را بارها و بارها مطرح کردیم. ما گفتیم این یک آزمایش مطلق از دولت به‌اصطلاح وحدت ملی شماست و شما در این آزمایش مردود شدید. شما چطور می‌توانید عقب بنشینید و اجازه دهید کشتاری شبیه به این علیه شهروندان غیرمسلح صورت گیرد؟ و ما هیچ شکی برایمان باقی نماند که نخست‌وزیر قدرت وزراتخانه‌های دفاع، امنیت، و کشور را در دفتر خود جمع کرده است. این وزارتخانه‌ها پر نشدند و هیچ وزیری منصوب نشده است.
من به پاریس رفتم. بعد از پنج ساعت ملاقات ما به یک انتخابی رسیدیم. ما این طرح را به هیأت رابطه با عراق بردیم. هیأت موافقت کرد. پارلمان امروز صبح موافقت کرد. من این انتخاب را برای کمیته AFET و کمیته امور خارجی اینجا در پارلمان روشن کردم. آنها با آن موافقت کردند. این حمایت گسترده‌یی که شده، برای کاترین اشتون فرستاده شده است. برای ۲۷ وزیر خارجه، برای باراک اوباما فرستاده شده است. حالا به‌طور گسترده به جریان افتاده و همان‌طور که شنیدید وزرای خارجه آن را روز دوشنبه در جلسه‌شان به بحث گذاشتند. کاترین اشتون بعد از جلسه روز دوشنبه در صحبتهایش مجدداً تهاجم به اشرف را محکوم کرد و خواستار برخورد انسان‌دوستانه با ۳۴۰۰نفر آن‌جا شد.
من آن‌چه را در ابتدا گفتم تکرار می‌کنم. آنها جنبش مقاومت در برابر استبداد حاکم بر تهران را در تمام اروپا و غرب گسترش می‌دهند. منتظر چه هستیم؟ این را سریع انجام دهیم. بسیار متشکرم.

تونه کلام، رئیس هیأت استونی در گروه دموکرات مسیحی پارلمان اروپا:
من از دوستان آمریکایی‌مان بسیار سپاسگزارم برای ارزیابی مشترک مسئولیت‌مان در برابر این موضوع، زیرا این یکی از تضادهای عمده از سیاستهای بین‌المللی است. رژیم ایران به‌عنوان یک تهدید عمده برای ثبات و صلح بین‌المللی، و هم‌چنین در گسترش تروریسم در سراسر منطقه تلقی می‌شود. اپوزیسیون اصلی آن را برچسب تروریستی زده‌اند و همه فعالیتهای آن را محدود نموده‌اند و مخرج مشترک این وضعیت، مماشات است. همان طوری که استرون استیونسون به آن اشاره کرد این سیاست واقعی، این یک دورویی است. به نظر من این یک موقعیت نادری است که مسئولیت را با استراتژی بین‌المللی ادغام کنیم زیرا ما باید با مقوله رژیم ایران برخورد کنیم. موقعیتی است که الآن می‌توانیم به آن بپردازیم. همان طوری که لسلی کلارک به آن اشاره نمود. دریچه فرصت و زمان انجام کار الآن است زیرا ایران آماده تغییر است. این یک مسأله اخلاقی است زیرا کسانی که به‌خاطر آزادی و کرامت انسانی به‌پاخواستند برای ما قابل احترام هستند اگر غیر از این بود تا به‌حال آنها را سوار کامیون کرده و به زندانهای ایران برده بودند. به نظر من ما می‌توانیم یکبار دیگر به‌لحاظ اخلاقی جلودار باشیم. من از کنفرانس امروز بسیار خوشنود هستم و به نظر من برای همه ما، اروپا و غرب، برخورد عراق با کمپ اشرف، آزمونی برای دموکراسی و احترام به حقوق‌بشر است. متشکرم.

ادیت بائر، نماینده پارلمان اروپا از اسلواکی:
خیلی متشکرم. ما مسئولیت داریم. ما مسئولیم، و من از همکارانی که از مسیرهای خیلی دور آمده‌اند تا از هدف مشترکمان دفاع کنند و یک تلاش جمعی برای جلوگیری از بحران انسانی در قرارگاه اشرف انجام دهیم (متشکرم). من همانند صدها تن از همکاران دیگرم در پارلمان اروپا از ابتکار آقای استیونسون به‌عنوان پیشنهادی ممکن، استقبال می‌کنیم. این ابتکار هم‌چنین توسط بارونس اشتون مورد استقبال قرار گرفته است. اما من نمی‌توانم تصور کنم که اجازه نمی‌دهند افراد مجروح دسترسی به مراقبتهای پزشکی مناسب را نداشته باشند یا این‌که مسئولان و مجرمین یا دولت عراق با تحقیقات بین‌المللی مستقل در رابطه با ارتکاب جرم در ماه آوریل و مه همکاری نمی‌کنند.
واقعیتهای روی زمین و اطراف کمپ از یک حقیقت انکارناپذیر سخن می‌گویند: هرگونه نقل مکان اجباری ساکنان منجر به یک فاجعه انسانی بدتر خواهد شد و در نتیجه عملی نیست و نمی‌تواند راه‌حل دراز مدتی باشد.
در انتها به‌عنوان رئیس گروه همبستگی با زنان برای یک ایران آزاد در پارلمان اروپا من صمیمانه آرزوی راه‌حل مناسبی را دارم. برای تمام اشرفیان که مانند مشعل امید آزادی هستند، به‌ویژه ۱۰۰۰ زن شجاع که توسط نیروهای عراقی کشته شدند. متشکرم.

پائولو کازاکا، نماینده پارلمان اروپا ۱۹۹۹ - ۲۰۰۹:
با تشکر زیاد از شما، از شما سپاسگزارم و هم‌چنین از پارلمان اروپا تشکر می‌کنم که این فرصت را به من داده که بتوانم روی چنین مسأله مهمی صحبت کنم. من می‌خواهم راجع به دو نکته بر حسب تجربه‌ام با شما صحبت کنم. من هفت بار تا به‌حال به عراق سفر کرده‌ام.
آنها همیشه گفته‌اند که ما اجازه نخواهیم داد رابطه ما را با سازمانمان قطع کنند و البته هیچوقت اجازه نمی‌دهند که آنها را جدا کنند. اینها مهمترین کسانی هستند که رژیم ایران سعی در کشتن آنها دارد. تمام ۳۴۰۰تن آنها. این موضع رهبری و تک‌تک افراد در اشرف است. بله آن‌جا در دولت عراق تروریستهای زیادی وجود دارند. آقای مالکی و گردان بصره سابقه زیادی در کارهای تروریستی دارند. آنها عوض نشده‌اند. آنها به هیچ‌وجه عوض نشده‌اند. آنها تروریست هستند. آنها دروغگو هستند. زمانی که آنها راجع به تغییر مکان و جابجایی اشرف صحبت می‌کنند آنها به هیچ‌وجه قصد جابجایی آنان را ندارند. قصدشان این است که آنها را یکی یکی ببرند و هر بلایی می‌خواهند سرشان بیاورند. به حرف آنها نمی‌شود اعتماد کرد. تنها راه کار این است که از طریق سازمان ملل فهماند اگر دست به چنین کارهایی بزنی برایتان خیلی گران تمام می‌شود. ما در یکطرف قذافی و اسد را داریم و در طرفی دیگر مالکی. مواظب باشید هیچ راه دیگری وجود ندارد. آنها هیچ زبانی را نمی‌فهمند من از این اطمینان دارم. از دعوت شما متشکرم.

جیم هیگینز:
خیلی متشکرم پائولو
فکر می‌کنم همکارانمان در پارلمان اروپا و هم‌چنین همکارانمان در سازمان مجاهدین موافق باشند که از میان تمام نشستهایی که داشته‌ایم این یکی از پرثمرترین آنها بوده است که در آن در رابطه با راه کارهای عملی و قابل اجرا با جزئیات زیاد صحبت شد. نیاز است که سازمان ملل متحد، آمریکا و اتحادیه اروپا در یک جبهه متحد در حمایت از اشرف با هم با این موضوع برخورد کنند. ما باید نام مجاهدین را از لیست حذف کنیم زیرا همان‌طور که به‌وضوح گفته شده است آنها صلح‌جو و دموکرات هستند و شایسته حمایت تمام‌عیار ما می‌باشند. در این‌جا هم‌چنین باید قدردانی عمیق خودمان را از دوستان آمریکایی‌مان ابراز کنیم. حضور شما در اینجا، همبستگی و قضاوت صحیح تان در برخورد با این موضوع عمیقاً مورد احترام و قدردانی ماست. در این‌جا بسیار خوشوقتم که از رئیس‌جمهورمان، خانم مریم رجوی دعوت کنم که در پایان سخنان خود را بیان کنند.

خانم مریم رجوی:
من مایلم تشکر کنم از تمامی دوستان اروپایی و دوستان آمریکایی‌مان که حمایت خود را از مقاومت ایران و ساکنان اشرف ابراز کردند.
این حمایتها بسیار ارزشمند هستند و من مطمئنم که اگر تلاشهایمان را به‌خصوص در این شرایط سرعت ببخشیم موفق خواهیم شد.
همان‌طور که می‌دانید بهار کشورهای عربی در حال گسترش است و مردم منطقه خواهان آزادی و دموکراسی هستند، مردم ایران، مردم مصر، مردم تونس، لیبی سوریه و سایر کشورها.
ملاها تهدیدی برای این تحولات هستند و باید برای کمک به خواست مردم ایران و مردم منطقه واکنش نشان داد.
به همین دلیل است که تلاشهای ما در این‌جا فقط برای مردم ایران نیست، فقط برای ساکنان اشرف نیست، بلکه برای مردم منطقه و مردم جهان است چرا که رژیم ملاها تهدید صلح و امنیت جهان است.
به همین دلیل است که من مطمئنم که ما به همراه هم موفق خواهیم شد.
بار دیگر از شما تشکر می‌کنم.