درروشناى رمضان (۸

وَمَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَـذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيّاً وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيراً {سوره نساء آيه ۷۵}
ترجمه:
شما را چه مىشود که در راه خدا، و در راه رهايى مستضعفان و ستمديدگان، براى رهايى زنان و مردان و کودکان محروم به پيکار برنمىخيزيد و دست ستمگران را از آنها کوتاه نمىکنيد؟ همان سرکوبشدگانى که زبان حالشان اين است که بار خدايا ما را از دست اين نظام ستمگر برهان و از جانب خود براى ما رهبرى و يار و ياورى قرار بده.
اين صدا و سخن مردم ايران و فرياد دردآلود زنان و مردان و کودکان ستمزده ميهن ماست که در کلام خدا و در قرآن مجيد طنين افکن شده است. آيا وجدان بيدارى هست که فرياد اين درماندگان و سرکوبشدگان را بشنود؟ صداى مردانى که براى گذران زندگى خود و خانوادهشان ناگزير از فروش کليه خود مىشوند؛ صداى زنان بىپناهى که ناگزير شدهاند عرض و ناموسشان را بهاى به دست آوردن لقمهيى نان براى سير کردن شکم خود و کودکانشان کنند؛ صداى کودکانى که جثههاى نحيفشان، بار سنگين معاش يک خانواده را بر آسفالت سرد خيابانهاى شهر به دوش مىکشد.
و آيا کسى هست که به يارى و حمايت آنها که اسير مشتى آخوند پليد و دينفروش و پاسدار جلاد و چکمهپوش شدهاند، برخيزد؟
اى جوانمردان و اى آزاد زنان! اين خدا و اين کلام خداست که شما را آواز مىدهد!