عفو بین‌الملل: ایران باید به سرکوب اتحادیه‌های کارگری مستقل پایان دهد

عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌یی از ایران خواست که فعالان اتحادیه‌های کارگری را که به‌خاطر دفاع از حقوق کارگران زندانی شده‌اند، بدون قید و شرط آزاد کند. این سازمان درصدد راه‌اندازی کمپینی در حمایت از فعالان کارگری است.

سازمان عفو بین‌الملل با اشاره به سرکوب سیستماتیک حکومت ایران، در بیانیه‌یی که روز جمعه (۲۰خرداد / ۱۰ژوئن) منتشر شده، گفته است هیچ نهاد مستقلی برای دفاع از حقوق کارگران در ایران باقی نمانده است. این سازمان از مقامات ایرانی خواست که آزادیهای اساسی اجتماعی و اقتصادی شهروندان را محترم بشمارند.
این گزارش که با عنوان ”مصمم به حفظ شأن زندگی: نبرد فعالان اتحادیه‌های کارگری در ایران برای تأمین حقوق اساسی“ منتشر شده، پرده از رفتارهای زننده حکومتی با آن دسته از فعالان اتحادیه‌های کارگری برمی‌دارد که در زمانه سرکوب بی‌حدوحصر در ایران، تلاش کردند تا حقوق کارگران را به حاکمیت گوشزد کنند.

مالکوم اسمارت، مسئول بخش خاورمیانه و شمال آفریقا در سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید: «فعالان کارگری مستقل مجبور به پرداخت هزینه سنگینی شده‌اند و دولت هیچ تحملی در برابر آنها از خود نشان نداده است». به اعتقاد او «سرکوب، تحقیر و مجازات این فعالان، چهره واقعی حکومتی مایوس را نشان می‌دهد که تلاش می‌کند نارضایتی‌ها و خیزش‌های عمومی را از این طریق کنترل کند، در حالی که تحمیل هزینه‌های بیشتر به زندگی مردم طبعاً اعتراضات آنها را به‌دنبال خواهد داشت».

شین انرایت، مشاور امور کارگری سازمان عفو بین‌الملل نیز می‌گوید: «دولت در سرکوب سازمانها و نهادهای موجود کاملاً مصمم است و با جدیت جلوی ایجاد نهادهای جدید را هم می‌گیرد، در حالی که این در تعارض آشکار با تعهدات جمهوری اسلامی به‌عنوان یکی از اعضای سازمان بین‌المللی کار (ILO) است».
در این بیانیه با اشاره به دستگیری فعالان برجسته حقوق کارگری و صنفی پس از انتخابات بحث‌برانگیز ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۰۹ گفته شده نزدیک به ۱۰۰۰نفر از این افراد و اعضای خانواده آنها از سال ۲۰۰۶ در معرض حملات بی‌رحمانه نیروهای امنیتی قرار گرفته‌اند.

تاکید بر ضرورت آزادی کامل منصور اسانلو
عفو بین‌الملل هم‌چنین با اشاره به وضعیت منصور اسانلو، از فعالان سرشناس کارگری، گفته است او نزدیک به 4سال است که زندانی است و از زمان سازماندهی اعتصابات در دفاع از حقوق رانندگان شرکت واحد، شاهد بدترین برخوردها بوده است: از داد‌گاههای ناعادلانه و ضرب‌وشتم گرفته تا ممانعت از درمان و در اختیار گذاشتن داروهای مورد نیاز.

منصور اسانلو
شین انرایت درباره وضعیت منصور اسانلو گفته است: «ما به‌شدت از آزادی منصور اسانلو استقبال می‌کنیم، اما نباید فراموش کرد که او هرگز نباید زندانی می‌شد. او و دیگر فعالان کارگری زندانی باید بدون قیدوشرط آزاد شوند».
او می‌افزاید: «ایران باید یک بار برای همیشه به کنوانسیون‌های سازمان بین‌المللی کار احترام بگذارد و به سرکوب و حبس این فعالان پایان دهد».
دیوید کاکرافت، دبیرکل فدراسیون جهانی کارگران صنعت حمل‌ونقل می‌گوید: «رفتار باورنکردنی و بی‌رحمانه با منصور اسانلو و همکارانش در شرکت اتوبوس‌رانی تهران، نشان از هراس مقامات ایرانی از نقش چشمگیر آنها در فرآیند اصلاح و تغییر دارد». به اعتقاد او آزادی منصور اسانلو می‌تواند نشانه مثبتی باشد، «اما گذشته از آن، او و همکارانش باید بتوانند بدون هراس از تعقیب و محاکمه، از منافع و حقوق خود در عرصه عمومی دفاع کنند».

هفت‌تپه و 7خان تغییر
در این بیانیه به وضعیت و مصایب کارگران شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه نیز اشاره شده است. پس از اعتصاب گسترده کارگران، نهادی برای دفاع از حقوق آنان در سال ۲۰۰۸ تشکیل شد، اما مدیر آن، رضا رخشان، 2بار در 2سال گذشته بازداشت شده و 5تن دیگر از اعضای برجسته آن نیز در سال ۲۰۰۹ محاکمه شده‌اند.
پیتر راسمن، رئیس اتحادیه بین‌المللی کارگران صنایع غذایی، درباره اتحادیه کارگران هفت‌تپه می‌گوید: «شجاعت فعالان این اتحادیه که از جان خود گذشته‌اند تا از حقوق و آزادیهای اساسی دفاع کنند، برای ما الهام‌بخش است».

هم‌چنین در این بیانیه به وضعیت کانون صنفی معلمان و بازداشت و برخوردهای سرکوب‌گرانه با دهها نفر از اعضای آن و حتی اعدام یکی از آنها اشاره شده و دومنیک مارل، رئیس فدراسیون جهانی آموزش، در این‌باره گفته است: «معلمان در سراسر جهان باید با کانون صنفی معلمان در ایران و اعضای آن اعلام همبستگی کنند».

سازمان عفو بین‌الملل اعلام کرده است که با همکاری اتحادیه‌ها و فدراسیون‌های جهانی کارگری، قصد دارد در آستانه دومین سالگرد انتخابات بحث‌برانگیز ریاست‌جمهوری، کمپینی برای حمایت از اتحادیه‌های کارگری در ایران راه‌اندازی کند.