بیست و نهم بهمن‌ماه سال 1352خسرو گلسرخی و كرامت‌الله دانشیان توسط دژخیمان شاه به شهادت رسیدند. خسرو گلسرخی و كرامت الله دانشیان, از روشنفكران انقلابی و آزاده‌ای بودند كه در سال های حاكمیت اختناق شاه سرفراز و تسلیم نا‌پذیر به دفاع از آرمان های انقلابی مردم پرداختند و سرانجام نیز با عبور از میدان شكنجه و تیرباران با خون خود بر شكست‌ناپذیری خلق و پیشتازان جان بركفاش گواهی دادند. دفاعیات جانانه خسرو گلسرخی از هدف آزادیخواهانه شان, صحنه دادگاه را به محكومیت و افشاگری علیه رژیم شاه تبدیل كرد. افكت از دادگاه: 'من در این دادگاه برای جانم چانه نمی‌زنم و حتی برای عمرم، چرا كه فرزند خلقی مبارز و دلاور هستم . گلسرخی كه در زندان شدیدا تحت تأثیر اخلاق و روحیات انقلابی مجاهد خلق كاظم ذوالانوار قرار گرفته بود در دادگاه خود گفت: زندگی امام حسین نمودار زندگی كنونی ماست كه جان بر كف برای خلق های محروم میهن خود در این دادگاه محاكمه می‌شویم. او در اقلیت بود و یزید، بارگاه، قشون، حكوت و قدرت داشت. او ایستاد و شهید شد، هرچند كه یزید گوشه‌یی از تاریخ را اشغال كرد ولی آن‌چه كه در تداوم تاریخ تكرار شد، راه حسین و پایداری او بود، نه حكومت یزید. آن‌چه را كه خلق ها تكرار كردند و می‌كنند، راه حسین است. رژیم شاه ، گلسرخی و دانشیان را كه گناهی جزآزادگی و دفاع از حقوق و آزادی مردم ایران نداشتند، محكوم و تیرباران نمود. ترانه بهاران خجسته باد سروده كرامت الله دانشیان, احساسات پاك و آزادیخوانه او را نشان میدهد. این ترانه در روزهای مبارزات ضد سلطنتی مردم ایران, الهام بخش مردم برای دعوت به همبستگی و اتحادعلیه دیكتاتوری بود.